Перевод «Сказки о золотом петушке» А.С.Пушкина.

Altın horoz masalı

Neredesä, 
Bir vakıtta varmış, 
Bir vakıtta yokmuş. 
Pek çok uzak bir memlekettä, 
On deniz aşırı bir erdä 
Şannı bir ţar yaşarmış, 
Onun adı Dadonmuş. 
Taa gençliindä durmadan, 
Ölümü gözä almadan, 
Komşularına o korku saçarak, 
Gücendirärmiş onnarı kaçarak. 
Ama vakıt geçincä, 
Ţar ihtiyarlandıkça, 
Dadon cengi zorlan brakmış, 
Raatraat yaşamaa istemiş. 
Bu sefer komşuları 
O Dadon yaşlı ţarı 
Raatsız etmää başlamış, 
Büük zarar ona yapmış. 
Topraklarını korumak için, 
Duşman ona saldırmasın için 
Ţarın aklına geler 
Tutsun sayısız asker. 
Nesä,bu koskoça ordu 
Koruyamaz olmuş yurdu. 
Başkannar her an tetiktä, 
Ţarın işisä boklukta. 
Duşmanı beklerkän güneydän, 
Duşman gelärmiş duudan birdän. 
Üfkeli duşmannar istercesinä 
Kullanêr dolayı.Sıra gelincä, 
Denizdän ansızın çıkêr. 
Dadon hünkürhünkür aalêêr. 
Uykusuz o heptän kalêr. 
İşlär girincä çıkmaza, 
Korkusu gelincä buaza, 
Ţar yolêêr gelsin haberci 
Yardım versin bir fikirci. 
2. 
Çok vakıt geçmedän, 
Hiç haber vermedän 
Varêr bir yaşlı fikirci. 
Ţar sanmış onu dilenci. 
Bir horoz çıkarmış torbadan 
Tüüleri hepsici altından. 
Bu horozu al,demiş fikirci, 
Sana olacek o emin bekçi. 
Sän ona inan, 
Sän ona inan! 
Ölä bir horozçuk 
Kanatları boncuk. 
O şenşen ötecek, 
Seni güldürecek. 
Biri sana karşı çıkınca, 
O cengä taa hazırlanınca, 
Başına bela geleceksä, 
Eer birdän kavga çıkacaksa, 
Horoz tepesini dikip, 
Kanatlarını o gerip, 
Hemen ötmää başlayacak, 
Seni dä uyandıracak. 
Neredän gelirsä duşman, 
O yana dönecek birdän. 
Ţar fikirciye çok şükür etmiş, 
Ona bir kesä altın adamış. 
Fikirciye Dadon şölä demiş: 
“Hiç unutamam bän seni, 
Yaptıın büük hizmetini. 
Bundan sora istä bendän 
Ne dä istersän istä sän, 
Senin sözün 
Benim üzüm”. 
3. 
Horozçuk oturup kukada, 
Bakarmış ne olêr sınırda. 
Korkunç bir şey kuş görüncä, 
Duşman biraz yaklaşınca, 
Kuş o tarafa bakarmış, 
Çırpınarak da ötärmiş. 
Bitkidä horoz baararmış: 
“Kukuriguu!” 
Bu kuş dilindä demäk: 
“Sän işinä islä bak. 
Hiçhiç birindän korkma ţar, 
Sana kötü yapamazlar”. 
Komşular birdän uslanmış, 
Cengä girmää artık korkmuş. 
Kısaca,birkaç yıl boyunca 
Karşı koymuş ţar akıllıca. 
4. 
Yıllar geçer usluluk içindä, 
Horoz uslu oturêr kukada. 
Ama ţarı bir gecä yarısı 
Kaldırmış ayakses patırdası. 
Bakannarın biri kaçarak 
Baararmış:”Uyan ţar cabucak, 
Halkın bobası olarak, 
Kurtar sän onu severäk”. 
Dadon tatlıtatlı esnemiş, 
Nedän bela çıktı? o sormuş. 
Ne var, ne oldu? genä sormuş. 
Başkan birdän açıklamış, 
Çok düşünmedän eklemiş: 
“Horoz barıp çaarêr kukada 
Korkunç,gürültükasabada”. 
Dadon pençereyi açmış, 
Çırpanan horozu görmüş. 
Günduusuna kuş bakarak, 
İnsan toplansın çaararak. 
Ţar Dadon hemen bir izin vermiş: 
“Atlılar, cabuk davranın!”demiş. 
İnsan gider duşmana karşı, 
Büük oolu bu askerin başı. 
Horoz cabucak uslanmış, 
Gürültü tez sona vermiş, 
Dadonsa uykuya dalmış. 
5. 
Bir hafta geçmiş aradan, 
Dodon haber alamadan. 
Oldu mu düüş? Olmadı mı düüş? 
Ţar Dadon hep bilgisiz kalmış. 
Bir gün horoz genä öter, 
İnsanı o cengä çaarêr. 
Ţar çabuk toplêêr eni asker, 
Başına küçük oolu geçer. 
Ne dä olmuş 
Horoz susmuş. 
Taa da bir hafta geçincä, 
Genä haber gelmeyincä, 
İnsan korkunç durumda, 
Horoz öter kukada. 
Ţar yola koyêr eni asker, 
Onun başına kendi geçer. 
Var mı faydası? Bunu bilmeer. 
6. 
Gecägündüzä bakmadan, 
Gücüm kalmadı demedän 
Ţar düüş erinä hızlı gider, 
Ne mezar taşı,ne dä asker 
Erini hiç birerdä görmeer. 
Bu bilinmäz iş,ţar sölener. 
Ama sekiz gün hep yol alınca, 
Askerlär büük bayıra varınca, 
Ţar görmüş bürükçük bir çadır, 
İçindä acaba kim vardır? ­ 
Demiş Dadon. 
Ţar gider çadıra kaçarak, 
Oldukça sersem dä bakarak. 
Her tarafta kokunç sessizlik, 
Dar bir erdä askeri ezik. 
Başka tarafa bakınca, 
Gözlerini ii açınca, 
Dadon taa korkunç bir şey görmüş: 
Oolları orda veşnik yatmış 
Onnar kılıçtan geçirilmiş. 
Biraz taa ötedä, 
Bir eşil çayırda 
Oolların atları kaçınêr, 
Al kanı alan otu çineer. 
Ţar Dadon ulumaa başlamış. 
“Aslan evlatlarım! o demiş, 
Duşmanın tuzaana siz düştünüz, 
Bansä geldim ölümlän üzbeüz”. 
Açan askerlär dä ulumuş, 
A bayırlar aaraar inlemiş, 
Birdän çadır kapusu açılmış, 
Eşiktä gözäl bir kız görünmüş. 
Bu dilber ţar kızıymış 
Gözälin gözäliymiş. 
Şamahan ţarın bu kızı 
Tıpkı bir çoban yıldızı 
Gibi parlayınca,bölä 
Yaşlıbaşlı Dadon bilä 
Şaşırmış, dilini birdän ütmuş, 
Olların ölmesini unutmuş. 
Kız gülär bir üzlän bakarak, 
Saygı ona göstereräk, 
Elindän onu tutarak, 
Ţarı çadırına götürmüş, 
Ekmek imää onu oturtmuş. 
Zengin bir sofra hazırlanmış, 
Ţar çok içerek,sarhoş olmuş. 
Unutarak her bir şeyi, 
Orda geçirmiş geceyi. 
Ertesi gün uyanınca, 
Enidän içmiş kanınca. 
Bütün bir hafta gecägündüz 
Dadonu büülemiş dilber kız. 
7. 
Vakıt gelmiş ţar geri dönsün, 
Askerleri dä bilä gelsin. 
Dilber kızı yanına almış, 
Evä onnar barabar varmış. 
Yola atılınca,çok laf çıkmış 
Doorusu da,yalanı da varmış. 
Halk dökülmüş yollara, 
“Hoş geldin!”demiş ţara. 
Gözäl bir fayton 
Seçmiş ţar Dadon. 
Genç karısını o pindirmiş, 
Baş kasabaya onnar girmiş. 
Deniz kadar büük kalabalık 
Halk kaçêr vermedän aralık. 
Hızlı ileri gider fayton, 
İnsana selam vereer Dadon. 
Ţar pek hoşhoş oturduu erdän 
Görer o fikirciyi birdän: 
Saçları kuu gibi biaz, 
Kalpaa da olmuş biaz. 
“Bobam,çok seläm sana”. 
Sölä,ne geldin bana?” 
Cuvap olarak adam demiş: 
“Zamanı geldisän dä ödeş!” 
Yaşlı sözünü kesmeyeräk, 
Ţarın gözlerinä bakarak 
Demiş:”Hizmet için adadın, 
Ne istärsäm yapacan dedin. 
Baaşla sän bana bu kızı, 
Şenşen geçireyim yazı”. 
Ţar üfkedän şaşbeş kalmış, 
“Çıldırdın mı adam?” demiş, 
Şeytan mı içinä girmiş? 
Aklın mı heptän silinmiş? 
Laf söledin düşünmedän, 
Sakat kaldın kafadan sän. 
Ţardan bu kızı istemäk 
Bilermisin sän ne demäk? 
Adamaktan atılmam, 
Sözümdän da vazgeçmäm. 
Ama bak, her şeyin sonu var. 
“Neyä sana bu kız? sormuş ţar. 
Sözüm sözdür,istä bendän 
Ne istärsän çekinmedän. 
Altın istä kesäkesä 
Ţarlıın yarısını bilä. 
İstä bir ürük ţarlık atı, 
Yoksa bir üüsek boyar sanı”. 
Ţar almış sert bir karşılık: 
“Sendä kalsın bütün ţarlık, 
Kızı,kızı tez ver sän bana, 
Yoksa işlär gidär tersinä”. 
Ţar kaşlarını çatıp, 
Adama kinli bakıp, 
Demiş:”Bakêrım girginsin, 
Kızı düşündä görürsün. 
Taa saakan çekil bir tarafa 
Günahker.Kaldırma sän kafa. 
Akıl vermä sän bana, 
Yok ol,git,deerim sana”. 
İhtiyar aazını açınca, 
Laf sölesin o isteyincä, 
Ţar annısına topuz atmış, 
Fikirciyi erlän bir yapmış. 
Halk haberi almış açan, 
Sarsılmış kalmış o insan. 
Kızın aamak gülüşü çıkmış, 
Günaadan o hiçhiç korkmamış, 
Sadä haha,hihi,hu demiş, 
Evelki sözü kız unutmuş: 
Gülmä komşuna, 
Gelir başına. 
Ţar sıkıntıya düşmüşsä dä, 
Kıza bit gülüş vermiş yolda. 
Fayton kasabaya girerkän, 
İşidilmiş kuş sesi birdän. 
İnsanın göz önündä 
Uslu duran kukada 
Horoz pek hızlı uçup, 
Faytona dooru gidip, 
Ţarın tepesinä o konmuş, 
Silkinip, onu gagalamış. 
Göklerä çıkıvermiş kuş, 
Dadonsa faytondan düşmüş, 
Sadä bir keret “of” demiş, 
Allaha canını vermiş. 
Ţariţa ansızın yok olmuş, 
Sansın dünnaada yaşamamış. 
Bu uydurma bir masal, 
Sän,oglan,ondan ders al!

Rusçadan çevirdi Büükelçi (Posol) Todur Angeli 
iyül-avgust 2007