ÇOCUUN SEVGİLİ GÜNÜNDÄ ONU İMÄÄ İSTEYÄN YILAN

V.MOŞKOVun Наречие Бессарабских гагаузов (1904 yıl) kiyadından

Varmış bir çocuk, Välçü adı, fukaaraymış, gezdii erdä, düşünürmüş, nası yapsın da zenginnesin. Bir gün çeketmiş gitmää. Gidärkan, çıkmış önünä bir dädu da sormuş ona. “Nereyi gidersin?” “Kısmetimi aramaa”. Dädu demiş: “Na, vereyim sana bir kutu, da git evä, da evdä aç onu”. 
Dayanamamış, açmış kutuyu, çıkmış kutudan bir sürü koyun, bir sürü da hergelä, bir sürü da öküz, bir sürü da keçi, daalışmışlar. Oturmuş Välçu da aalamış. Gelmiş bir yılan da demiş: “Ne aalayorsın?” “Ye näbayem, daattım bu malları?”. Şindi toplayamayorım. Yılan demiş: “Bän tolarım, ama seni hen sevgili günündä yiyecäm”. O da kayıl olmuş. Yılan sıklık etmiş bir kere, hepsi toplanmış, girmişlär kutuya. 
Alayor çocuk kutuyu, gider evä, açayor kutuyu, hepsini erleştirmiş. Çeketmiş düün yapmaa. Stevonoz olmuşlar, oturmuşlar sofraya. Gelmiş yılan, dikilmiş güveenin karşısına da demiş: “Yiyecäm seni”. Da ekmek çıkmış ta demiş: “Neiçin iyecän, ya sän patla taa ii”. Da yılan patlamış.
30-03-2006
Baba Marta (mart) №3 (490) 

DOMUZÇU ALDADIP TA NIŞANNARI ÜÜRENER

V.MOŞKOVun: Наречие Бессарабских гагаузов (1904 yıl) kiyadından

Varmış bir vakıt bir padişaa da varmış onun bir kızı, da kimsey bilmäzmiş, ne nışan var kızın üstündä. Şindi padişaa verer kihat küülerä: kim bilirsa kızında ne nışan var, verecek kızını. Şindi o padişahın kasabasında varmış bir adam, da o adamın varmış üç potmarı. Şindi adam yollayor çocuunu, gütsün o potmarı. Çocuk haydarkan potmarları kıra, geçirmiş padişahın kurtäsı yanından. Padişahın kızı da durumuş kurtäda. Kız deer o domuzçuya: “Sat bana bir potmar”. Çocuk ta demiş: “Satarım, ama suvarsan eteklerni dizlernädan, ozaman satarım”. Kız da demiş: “Ne olacek bukadar çocuktan, ne annamış”. Suvayor padişahın kızı eteklerni dizlernädan, çocuk görer padişahın kızının dizlerni da verer domuşçu kıza bir potmar. Şindi ertesi günü domuzçu genä geçärmiş kurtä yanından. Kız genä deer domuşçuya: “Ne tatlı potmarın var, sat bana genä bir potmar”. Domuzçu deer: “Satarım, ama suvarsan eteklerni belinädan”. Kız suvayor belinädan eteklerni, domuzçu görer kızın belini da satayor kıza bir potmar. Şindi üçüncü günü genä geçirer kurtädan domuzlarnı. Kız genä çıkmış da demiş: “Ne tatlı domuzların var, sat bana genä bir potmar”. Domuzçu demiş: “Satarım, ama soyunursan çıplak, hem dönärsan aardını hem önünü, ozaman satarım”. Kız soyunayor çıplak, döner aardını, sora da döner önünü. Domuzçu görer: kızın aardında ay varmış, güüsündä da gün varmış. Şindi domuzçu verer kıza bir taa domuz. Şindi çocuk geler evä, alayor torbasına bir parça ekmek da gider padişahın kızında ne nışan var bilmää. Şindi çocuk gidärkan, etişer çocuu iki urum. O urumlar da deer çocaa: “Nereyi gidersin?” Çocuk ta deer: “Giderim padişahın kızında ne nışan var bilmää”. Urumlar da deer: “Biz da gideriz orayı”. Gider bunnar üçü padişaha. Şindi padişah sorayor urumun birinä: “Ne nışanı var benim kızımın üstündä?” Urum demiş: “Bilmeerim”. Şindi padişaa sorayor çocaa: “Sölä sän, ne nışan var benim kızımda?”. Çocuk därmiş uruma: “Sölä sän”. Urum da därmiş çocaa: “Sölä sän ileri”. Urumlan çocuk cenkleşirkän, çıkayor padişahın ooları da çocuu eskirerlar geri. Çocuk ta çıkarkan geri demiş: “Padişahım, senin kızının güüsündä gün, arkasında da ay”. Padişaa verer domuşçuya kızını.