Molla və çoban əhvalatı 

Bir çoban rast gəldi mollayə, 

Görcəyin düşdü özgə sövdayə. 

Kəsdi ol mollanın qabağını, 

Qovzadı şəst ilə çomağını, 

Dedi: - Ey mövtü mərk əsbabı, 

Əhli-təzvirü mərdi-qullabi, 

Dəli şeytan deyir ki, bir dəyənək 

Mollanın zolla başına, zirək! 

Dedi molla ki, ey çobani-dəğəl, 

Dəli şeytan sözünə etmə əməl. 

Adəmi ol çıxartdı cənnətdən, 

Qıldı məhrum nazü nemətdən. 

Tul qəflətdən ictinab eylə, 

Əqlə gəl, taət et, səvab eylə! 

Dedi: - Şeytan yenə deyir ki, mana 

Eylə mollayə iki quzu əta. 

Çün eşitdi quzu adın molla 

Dedi: - Əhsən bu qövlə, namxuda! 

Gah bir bax sözünə şeytanın, 

Ta ki, rahət ola dilü canın. 

Seyyida, gərci sən də mollasən, 

Özüvü etmə böylə rüsvə sən. 

Olma, təmma, get qənaət qıl, 

Nəfsi-şeytanüvü məlamət qıl. 

İmtəhanxanədir sərayi-sipənc, 

Bi tilismatda nühandır gənc.

 ​

Abdulla Şaiq. Vətən

Sən ey gözəl vətənim, 
Yurdum, yuvamsan mənim, 
Səndə xoş ömür sürür 
Sevilənim, sevənim.

Sənsən yanan çırağım, 
Yurdum, yuvam, ocağım,
Havam, suyum, torpağm.
Bağım, tarlam, çəmənim.

Səni duymaz hər yetən,
Eşqin çıxmaz könüldən. 
Böyük anam sənsən, sən!
Varlığımsan sən mənim.

Sənindir çırpan ürək,
Səndən doğar hər dilək,
Nə gözəlsən, nə göyçək
Sən, ey ana Vətənim!

Zəlimxan Yaqub 

 Xocalım ay Xocalım

​Bu dağların qoynunda yaşıl bir kənd varıydı,

Əlvan saray, güllü bağ, gen aynabənd varıydı.

Neçə dodağı şəkər, söhbəti qənd varıydı,

Neçə incəbel gözəl, zülfü kəmənd varıydı.

Yoxdu daha, nağıldı,

İtdi, batdı, dağıldı.

Mənim şirin qafiyəm, mənim üçcə hecalım,

Xocalım, ay Xocalım!

Handuğas yırı

Fakiha TUĞIŹBAYeVA

تولکو حجّه گئدیر

عبداله شایق

 1

تولکو قوجالمیش ایدی،
شیکاردان قالمیش ایدی.
اوو کئچمیردی الینه،
ات دَیمیردی دیلینه.
هفته‌لرله قالیب آج،
دولانیردی یالاواج.
اووا باتمیردی دیشینه،
یامان کئچیردی ایشی
گونو اولموشدو قارا،
دوشوندو، تاپدی چارا:
تسبئح آلدی الینه،
شال باغلادی بئلینه،
آیاقلاریندا چاریق،
باشیندا تیرمه ساریق،
چیینینده آتلاز عبا،
الینده زوربا عصا.
آغلاییردی، گئدیردی،
چؤللری سئیر ائدیردی؛
اولموشدو مؤمین بنده
چاتدی بؤیوک بیر کنده.

Tülkü həccə gedir

Abdulla Şaiq

Tülkü qocalmış idi, 
Şikardan qalmış idi. 
Ov keçmirdi əlinə, 
Ət dəymirdi dilinə. 
Həftələrlə qalıb ac, 
Dolanırdı yalavac. 
Ova batmırdı dişi, 
Yaman keçirdi işi 
Günü olmuşdu qara, 
Düşündü, tapdı çara:

Перевод «Сказки о золотом петушке» А.С.Пушкина.

Altın horoz masalı

Neredesä, 
Bir vakıtta varmış, 
Bir vakıtta yokmuş. 
Pek çok uzak bir memlekettä, 
On deniz aşırı bir erdä 
Şannı bir ţar yaşarmış, 
Onun adı Dadonmuş. 
Taa gençliindä durmadan, 
Ölümü gözä almadan, 
Komşularına o korku saçarak, 
Gücendirärmiş onnarı kaçarak. 
Ama vakıt geçincä, 
Ţar ihtiyarlandıkça, 
Dadon cengi zorlan brakmış, 
Raatraat yaşamaa istemiş. 
Bu sefer komşuları 
O Dadon yaşlı ţarı 
Raatsız etmää başlamış, 
Büük zarar ona yapmış. 

 Ana dilim tatlı dilim

 Mariya Çebanova 

Ana Dilim

Ana dilim! Tatlı dilim!

Sän içimä benim girdin!

Seni sevdim bütün üreklän,

Canım doldu gözäl kısmetlän.

Severim pek laflarını,

Severim o meraklıını,

Käämil, şerbet sözlerini

Hem bitkisiz gözelliini.

Açêrsın nicä bir gülcääz

Sän üreemä kanat verersin.

Sesin öter nicä çancaaz

Bucaamızda sevda büüdersin!

Zenginsin, avalıysın,

meraklı gözälsin

Bän var kolay taa söleyim:

Sän bitkisiz kuvet verersin

Büülü, gözäl Ana Dilim!!!