Bir boxça yalan, istədim dadam!

Müəllif: Gülzar İbrahimova

Biri vardı, biri yoxdu, Tapdıq adlı kasıb, keçəl bir çirkin oğlan vardı. Bir gün Tapdıq oyandı, geyindi, saçlarını daradı, hazırlaşdı, ağacsız meşədə heyvan otarmağa getdi.

Günorta heyvanları bir yerə topladı. Dincini almaq üçün otsuz çəmənlikdə uzandı ki, dincəlsin, bir də gördü uzaqdan bir gözəl gəlir. Gözəl nə gözəl, bədən qısa, baş yekə, saç seyrək, burun nə boyda, diş seyrək, gözlər görünmür, alt dodaq yer süpürür, üst dodaq göy. Ayaqlar əyri, gözlər çəp, üz qap-qara. Aya deyir, mən səndən gözələm, gizlən, mən çıxım, Günə deyir, mən səndən şəfəqliyəm, get işinlə məşğul ol, mən səni əvəz edərəm!

Bir sözlə, bu qızı söz ilə tərifləsən də bəs eləməz, saz ilə tərifləsən də. Uzun sözün qısası, keçəl bir könüldən min könülə bu gözələ aşiq oldu. Fikirləşdi: “Ey dadi-bidad, mən mütləq bu qızla evlənməliyəm, öldü var, döndü yoxdu.” 

Burınǵı zaman waqtında, Xorezm elinde, Aqjúrim degen qalada Hásen degen xan boldı. Shahı Hásenniń waqtında Xorezmniń ellerin kóp abadan der edi. Sansız qalmaq elinen Taqtapolat «Xorezmdi alsam», dep árman etip júrdi. Bir kúnleri: 
Shiyrin janın qıynadı, 
Patsha láshker jıynadı, 
Yabıdayın tuwladı, 
On altı top súyretip, 
Xorezmdi almaǵa, 
Otız mıń láshker aydadı. 

Láshkerlerin ertip, patsha jolǵa ráwana boldı. Bir neshe kún jol júrip, az ǵana emes mol júrip, Xorezmniń shetine kelip qosın tasladı. Taqtapolattıń jaqsı kórgen hámiresi Abaqan wázir edi. Shaqırıp alıp qasına, zerli jıǵası dirildep, «Shahı Hásenge sen taysalmay bar, basına qayǵı sal. Teginlik penen bermese, Taqtapolat patshamız Xorezmdey elińdi, sonalı aydın kólińdi, dáwletińdi, baxıtıńdı, arız soraǵan taxtıńdı talap etti almaǵa, bunı qalay kóresiz, de. Tezlik penen qayt!—dedi. 

JETIM BALA

İlgeri-ilgeri bir jetim bala bolgon eken. Al bala bir baydın kolunda koyun bagıp, eptep künümdük ookatın ötkörüp jüröt. Bir künü bala baydın malın tüşkö jayıp koyup, özü uktap kalsa, malın jortup jürgön uuru aydap ketet. Bala oygonso, koylorunun biröö da jok. Çoçugan boydon kırdan-kırga çurkap koylorun izdep jönöyt, birok eçtekenin daynı jok, jalpayıp bir jerge barıp oturup kalat.

Añgıça alıstan üç karaan körünöt. Malınan ümüt kılgan bala butu jerge tiybey bayagı karaandı közdöy dagı çurkayt. Jetip barsa, al jerde üç kişi oturat. Bala:

—  Baykeler, men koyumdu jogotup izdep jüröm, kördüñörbü? Maga jardam kılıp koygula bolboso, bay meni öltürüp koyot,- dep jalınat.

Başqort xalıq äkiättäri

باشقورد خالق حئکایه‌لری

یوکله Yüklə

سئحیرلی چیراغ (اویغورجا)

séhirlik chiraq

Kitabni Chüshürüng -Yüklə - یوکله

İSLÄÄ KARI ZENGİNDÄN TAA İSLÄÄ

V.MOŞKOVun: Наречие Бессарабских гагаузов (1904 yıl) kiyadından

Varmış bir çocuk kısmetsiz, yannaşmış bir adama çırak bir taşa. O başa çıkarınca çıraklıı, o taş erimiş. Ordan gider padişaha, sorsun neiçin yok onun kismeti? Padişaa demiş ona: “Bän bilmeerim”. O da çıkmış. Çıkarkan, kızı demiş ona: “Ne geldin?” O da demiş: “Geldim sorayım, neçin yok benim kısmetim?” Kız da demiş: “Senin kısmetin, açan evlenirsin da iki kısmet bireri gelir, ozamna görecän kısmetini”. Padişaa o saat demiş: “Ne sän bendän akıllıymısın?” Tutmuş kızın kolundan da uurat-mış çocuun aardına da demiş: “Git sän da onunnan bilä”. Çıkmışlar çocuknan kız, gitmişlär, yapmış, çocuk bir bordey kırın birindä da yaşamışlar. Bir gün vermiş kız kocasına bir fistan, gitsin da satsın da parasınnan alsın bir çift öküz. Almış çocuk fistanı, gitmiş panayıra. Gelmiş bir boyar, sormuş: “Ne paası bu fistanın?” O da demiş: “Bir çift öküz”. Almış boyar ona bir çift öküz da bakmış näpacek o öküzlärnän. Almış öküzleri, çeketmiş. Boyar da yıraktan yıraa ardına bakarmış. Karşılaşmış arabacıylan, ara-ba götürümüş panayıra. Demiş: “Diiş-mämisin bu arabayı öküznän?” Arabacı demiş: “Diişirim”. Almış arabayı, gitmiş ileri. Karşılamış bir adam keçiynän, da demiş: “Diişmämisin o keçiyi arabaynan?” Diişmiş onunnan da almış keçiyi, gider ileri. Karşılaşmış bir çingenäylän, bir keser elindä gidärmiş. Demiş: “Diişmämisin o keseri keçiynän?” Diişmiş, almış keseri, gidärmiş, görmüş bir sürü ördek uçarmış su üstündä, salmış birinä kesernän urmaa, düşmüş keser su içinä. Çıkmış boyar önünä da demiş: “Näptın sän?” O da demiş: “Neiçin?” Boyar demiş: “Öküzleri verdin bir arabaya, arabayı verdin bir keçiya, keçiyi verdin bir keserä, keseri da attın su içinä, o karı ne deyecek sana?” O da demiş: “Her karı däärsa bana bişey, bän sana esir olurum karıynan diveç”. Boyar da demiş: “Her o sana bişey demäsa, bän sana vereyim varlıımı dübüdüz”. Gitmiş boyar ileri, saklanmış da baksın, çekişecek mi? Gelmiş çocuk evä, karı sormuş: “Nası, sattın mı fistanı?” O da demiş: “Sattım da aldım bir çift öküz”. Karı demiş: “İi oldu da aldın öküz”. O genä demiş: “Öküzleri verdim, aldım bir araba”. Karı demiş: “Bari bir arabamız var”. Adam demiş: “Arabayı verdim da aldım bir keçi, keçiyi verdim da aldım bir keser, keseri da attım su içinä”. Karı demiş: “Sän saa ol, genä kazanırsın”. Boyar hep seslemiş, sora çaarmış çocuu da vermiş varlıını da çocuk zenginnemiş.

Parsylardy oısyratqan Tomırıs

 Tumar [Tomırıs] bul shaıqastyń sheshýshi bolatynyn bilgen. Ol salqynqandylyqpen urys taktıkasynyń egjeı-tegjeılerin josparlap otyr. О́ziniń áskerı kıimin kıip, qolyna qarý alyp, qanatty qar barysynyń rýhyn shaqyryp, ekpindep basyp, kıiz úıden tysqa shyqty. Syrtta ony qalyń áskeri kútip otyrǵan. Soǵys júrgizýge qabiletti barlyq taıpalastary bul sheshýshi aıqasqa attanǵaly otyr. Bári de jeńiske jetkenine senimdi...

Keloğlan ve Yedi Başlı Dev

Eşek: "Indi nirä giderkäm? Men bir sandan galan ahyry" diyip, gama batýar. Soňra bolsa: "Gel, gowusy, men Bremen şäherine gidip, ol ýerde şäher sazandasy bolaýyn" diýen netijä gelýär.

QIRIMTATAR HALQ MASALLARI

AÇKÖZ HAN
Zaman-zaman ekende, zamanlar yaman ekende, qaplı-quplu baqalar qanatlanğan uçmağa, deñizdeki balıqlar kira tutqan köçmege. Şu zamanda hanlar biri-birinen talaşqan, halqqa amanlıq bermegenler… Qıpçaq ülkesiniñ şu der vaqtında Eski Qırım Aslan degen han olğan. O handan da aqıllı han olmağan. O, bütün aqlını baylıq arttırmağa sarf etken. Niyetine irişip, baylığınen namlı, qudretinen şanlı olğan. Dünyada bir minmiz şey yüzüm qurusı olsa, onıñ da tübünde çöp bar, deyler. Aslan hannıñ da baş mini – açközlügi eken.
Bizim qartlar ta o zamanda: “Qanaat qarın açırmaz” dep aytqanlar amma, Aslan-han zenginligine qanaat etmegen. Onıñ mermer taştan yasalğan pek ziynetli kökke aralaş kök Sarayı bar eken. Areminde yüz apayınen eki yüz de cariyesi bar eken. O peri qızlarğa kezmek içün gül bağçalar, çet memleketlerden kelgen bazirgânlar içün kervan sarayları, qavehaneler, musafirhaneler ve medrese em de ilmiy ocaqları bar eken.